W tej grupie związków wyróżniamy witaminę K1 (filochinon, fitomenadion) oraz K2 (menachinon-6,
fornochinon) w postaci MK-4 (mniej
trwała) lub MK-7 (bardziej trwała, zawarta w sfermentowanej soi).
Zarówno witamina K1, jaki i K2 jest rozpuszczalna
w tłuszczach i wytwarzana w jelicie grubym, jednak jej dzienne zapotrzebowanie
trzeba uzupełniać w codziennej diecie.
Witamina K1
odpowiada za prawidłową krzepliwość krwi poprzez syntetyzowanie protrąbiny.
Zapobiega hemofilii, działa krwiotwórczo, przeciwbakteryjnie, przeciw grzybiczo.
Zmniejsz nadmierne krwawienia miesięczne, powoduje zatrzymanie różnego rodzaju
krwawień. Zapobiega krwotokom zewnętrznym i wewnętrznym. Może przekształcić się
w witaminę K2 w jelicie grubym.
Jej
niedobór powoduje:
· słabą
krzepliwość krwi, łatwość powstawania krwotoków zewnętrznych i wewnętrznych
(często z nosa)
· problemy
z gojeniem się ran, zbyt obfite miesiączki
Witamina K2
opowiada za gospodarkę wapniową w organizmie (ukierunkowuje wapń do kości i
zębów), zapobiega zwapnieniu tętnic, osteoporozie. Jest aktywatorem białek w
organizmie m.in. GMP oraz osteokalcyny, m.in. która reguluje proces produkcji
testosteronu, a także uwrażliwia komórki na działanie insuliny.
Jej
niedobór powoduje:
· trudności
z mineralizacją, osteoporozę, próchnicę zębów
·
zwiększone ryzyko zachorowalności na nowotwory i
cukrzycę
· przedwczesne
starzenie się organizmu, astmę, stwardnienie rozsiane i inne
Witamina
K znajduje się w:
· szpinaku,
sałacie, brukselce, brokułach, maśle, jajkach
· rzepie,
kapuście, lucernie, morszczynie, awokado
· brzoskwiniach,
ziemniakach, tranie, oleju szafranowym
· truskawkach,
bananach, gruszkach, grochu, rzeżusze
· ogórkach,
owsie, otrębach, zielonej herbacie, kawie